Ο ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ανάμεσα στους νικημένους του Α' Παγκόσμιου πολέμου ήταν

και η Οθωμανική αυτοκρατορία, σύμμαχος των Κεντρικών

δυνάμεων. Οι νικήτριες δυνάμεις της Αντάντ έστειλαν στρατό

και κατέλαβε πολλές περιοχές της. Ο ελληνικός στρατός

απελευθέρωσε την περιοχή της Σμύρνης που το μεγαλύτερο

μέρος του πληθυσμού της ήταν Έλληνες. Ο Ελληνισμός

πίστεψε τότε πως ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί το όραμα

της Μεγάλης ιδέας.

Στο μεταξύ υπογράφτηκε η Συνθήκη των Σεβρών (1920). Οι

Τούρκοι όμως δυσαρεστήθηκαν από τους όρους της. Με

αρχηγό το Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) οργάνωσαν

αντίσταση εναντίον των ξένων στρατευμάτων και άρχισαν

διωγμούς εναντίον των ελληνικών πληθυσμών. Ο ελληνικός

στρατός για να τους προστατέψει προχώρησε στο εσωτερικό

της Μ. Ασίας.

Ψυχή της μικρασιατικής εκστρατείας ήταν ο τότε

πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος. Το 1920

όμως έχασε τις εκλογές σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για το

έθνος. Οι αντίπαλοι του είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι θα

σταματούσαν τον πόλεμο. Όταν όμως έγιναν κυβέρνηση,

έφεραν πίσω το βασιλιά Κωνσταντίνο, γεγονός που

δυσαρέστησε τους συμμάχους- παράλληλα συνέχισαν τον

πόλεμο και προχώρησαν πολύ πιο πέρα απ' ό,τι όριζε η

συνθήκη των Σεβρών.

Η κατάσταση στη Μικρά Ασία είχε ήδη αλλάξει. Οι σύμμαχοι

εγκατέλειψαν τα εδάφη που είχαν καταλάβει. Άρχισαν μάλιστα

να υποστηρίζουν τους Τούρκους και να τους εφοδιάζουν με

πολεμοφόδια.

Στην Ελλάδα οι πολιτικές διαμάχες συνεχίζονταν, ενώ ο

στρατός, παρ' όλα αυτά, συνέχισε να προχωρεί νικηφόρα στο

εσωτερικό της Μ. Ασίας. Έφτασε σχεδόν ως την Άγκυρα, όπου

ήταν το ορμητήριο του Κεμάλ. Δεν μπόρεσε όμως να επιτύχει

αποφασιστική νίκη. Ο εφοδιασμός ήταν δύσκολος και ο

στρατός κουρασμένος από τους συνεχείς πολέμους. Έτσι

αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω και να οχυρωθεί σε μια

αμυντική γραμμή (Εσκί Σεχίρ - Κιουτάχεια -Αφιόν

Καραχισάρ). Εκεί δέχτηκε επίθεση από το στρατό του Κεμάλ

(14 Αυγούστου 1922). Οι Τούρκοι κατάφεραν να διασπάσουν

το ελληνικό μέτωπο και ο ελληνικός στρατός άρχισε να

υποχωρεί προς τα δυτικά παράλια. Τον ακολουθούσαν και

πλήθη Ελλήνων που εγκατέλειπαν την πατρίδα τους, για να

ξεφύγουν από την εκδίκηση των Τούρκων. Στις 27 Αυγούστου

του 1922 ο στρατός του Κεμάλ μπήκε στη Σμύρνη, που είχε

γεμίσει πρόσφυγες, και την έκαψε. Οι σφαγές που

ακολούθησαν ήταν τρομερές. Έλληνες απ' όλες τις περιοχές

της Μ. Ασίας και του Πόντου συγκεντρώνονταν στα παράλια

με την ελπίδα να επιβιβαστούν σε πλοία για να γλιτώσουν από

την εκδίκηση των Τούρκων.

Η Μικρασιατική καταστροφή ήταν για τον Ελληνισμό εθνική

συμφορά. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εγκατέλειψαν την

πατρίδα τους, αιχμαλωτίστηκαν ή εξοντώθηκαν. Ο πανάρχαιος

μικρασιατικός Ελληνισμός ξεριζώθηκε.

Με τη συνθήκη της Λωζάνης, που ισχύει ως σήμερα, η Ελλάδα

έχασε την Ανατολική Θράκη και τα νησιά, Ίμβρο και Τένεδο.

Έγινε υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών: 1.300.000

Έλληνες εγκατέλειψαν την Τουρκία και 500.000 Τούρκοι την

Ελλάδα. Δε μετακινήθηκαν οι μουσουλμάνοι της Δυτικής

Θράκης και οι Έλληνες της Κων/πολης, της Ίμβρου και της

Τενέδου.

Σήμερα, ο αριθμός των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης, έχει

αυξηθεί και υπερβαίνει τις 120.000. Αντίθετα, οι Έλληνες της

Κων/πολης, της Ίμβρου και της Τενέδου δέχτηκαν νέους

διωγμούς από τους Τούρκους και αναγκάστηκαν να φύγουν.

Όσοι απέμειναν, δεν ξεπερνούν σήμερα τις 3.000.

- Γιατί ο μικρασιατικός πόλεμος χαρακτηρίστηκε ως

καταστροφικός για την Ελλάδα;